Ogórecznik lekarski to jednoroczna roślina należąca do rodziny ogórecznikowatych. Pochodzi z rejonu śródziemnomorskiego, ale od wieków jest uprawiany w całej Europie jako roślina zielarska i ozdobna. Osiąga do 60 cm wysokości, ma szorstkie liście o delikatnym ogórkowym zapachu i niebieskie, gwiazdkowate kwiaty, które przyciągają pszczoły.
Surowcem zielarskim są: ziele i nasiona ogórecznika. Zawierają one flawonoidy, śluzy, garbniki, kwasy organiczne oraz olej bogaty w kwas γ-linolenowy (GLA). Substancje te odpowiadają za działanie przeciwzapalne, regenerujące i przeciwutleniające.
Preparaty z ogórecznika stosowane są pomocniczo przy stanach zapalnych skóry, łuszczycy, egzemie i trądziku. Wewnętrznie mogą wspierać układ odpornościowy oraz regulować gospodarkę hormonalną u kobiet. W kuchni młode liście wykorzystywane są jako dodatek do sałatek i chłodników.
Z uwagi na zawartość alkaloidów pirolizydynowych, nie zaleca się długotrwałego stosowania wysokich dawek preparatów z ogórecznika, szczególnie w postaci nieoczyszczonych ekstraktów.
